SÖZDE İHTİYAÇLAR ZİNCİRİ

Günümüz ebeveynleri bilirler ki kendi çocukluklarında, ailelerinden sevgi görme konusunda yeni nesil kadar şanslı değillerdi. Ailenin verdiği sevgiye ulaşabilmek için adımları doğru takip etmeleri gerekirdi. Böylece ailenin “şifreli” sevgilerine ulaşabileceklerdi. Bu sancılı “sevgi yakalama” oyunu içinde bir şekilde büyüyen bugünün ebeveynleri, çocuklarını bu sevgi arayışı içerisinde büyütmemek için çocuklarına çokça sevgi vermişlerdi. Kendileri büyürken eksikliğini hissettikleri konuları yaşamamalarını isteyen ebeveynler çocuklarını, o eksikleri yaşamaması için açığı kapatmaya çalışmışlardı.

Hatta birçok konuda da başarılı oldukları söylenebilir. Peki ama şimdiki çocukların nesi var böyle? Ebeveynler kendi çocukluklarındaki ihtiyaçlarını çocuklarına veriyor fakat çocuklarının ihtiyacı olan neydi? Sevgili günümüz ebeveynleri, kendi çocukluğunda ihtiyaç duyduklarına şu anda anne-babası olduğu çocuklarının ihtiyacı var mı? Maalesef hayır. Günümüzdeki çocukların birçoğu anne-babalarının kendi ihtiyaçları çerçevesinde yetiştirilmiş ve çocuğun asıl ihtiyacı olan göz ardı edilmiş olabilir mi? Birçok çocuk için evet. Peki çocuklarımızı iyi dinliyor muyuz? Çocuğumuza onları sevdiğimizi açıkça dile getiriyoruz ancak çocuğumuzun ihtiyacını dinlemeyi, onların dilinden anlamayı başarabiliyor muyuz?

Örneğin bir anne veya baba, çocukluğunda oyuncak hasretiyle büyümüşse bugün çocuğuna oyuncaklardan hazine sunuyor. Çocuk ise bu oyuncaklar içinde kaybolabiliyor. Hatta, anne-baba çocukluğunda, bisikleti olmadığı için yaşadığı eksikliği, çocuğu yaşamasın diye çocuğuna günümüzün bisikleti olan tableti sunuyor. Evet, çocuğumuz geri kalmamalı ve çağımızı yakalamalı. Ancak çocuğun ihtiyacının karşılandığı düşünüp çocuğu o tabletle bırakmamalı, oyuncaklar hazinesinde unutmamalı ve kendi çocukluk ihtiyaçlarımızın içinde çocuğumuzun ihtiyaçlarını göz ardı etmemeliyiz. Öyleyse neler yapmalıyız? Çocuğumuzla konuşmalı, etkin dinlemeli ve anlamalıyız. İhtiyaçlarını anlamaları ve dile getirmeleri için onlara alan oluşturmalı ve zaman vermeliyiz.

Tüm bunlardan önce çocuklarımıza, kendilerini ve ihtiyaçlarını dinlemeyi ve anlamayı öğretmeliyiz. Örneğin, sinirli oldukları bir durumda, onlara doğru soruları sorarak yönlendirmeliyiz. “Neden şu anda sinirlisin?”, “Bu durum sana ne hissettirdi?”, “Şimdi ne yapmak istersin?” vb. sorularla durumu anlamasına ve anlamlandırmasına yardımcı olabiliriz. Çocuklarımızın kendilerini anlamalarına yardımcı olmak, kendi ihtiyaçlarını dile getirmeleri için yol açmak gibidir. Çocuklarımızı duyguların karmaşık dünyasında tek başlarına bırakmak, sorunlarla karşılaştıklarında, çözüm bulamama sorunu yaratacaktır. Bu durum ileride kendi ihtiyaçlarını anlamayan ve ihtiyaçlarını karşılayamayan bireylere dönüşmelerine neden olacaktır.

Günümüz çocuklarının dinlemeden, anlamadan karşılanmaya çalıştığımız sözde ihtiyaçları onların asıl ihtiyaçlarını geri planda bırakacaktır. İleride ise çocuklarımız kendi çocuklarına, kendi ihtiyaçları doğrultusunda karşılık verecektir. Günümüz ebeveynlerinin ebeveynleri de aynı süreçten geçmişti. Peki ya şimdi? Şimdi bu zinciri kırma zamanı.